ملیت : یونان   -  قرن : 15 منبع : دایره المعارف اساطیر و آیین های باستانی جهان
براهمانا (Brahmana)، به دو گروه آرانیاکا (Aranyaka) و اوپانیشاد (Upanishad) تقسیم می‌شود. اوپانیشادها نیز به نوبه‌ی خود ضمیمه‌ای بر آرانیاکاها بوده و بخش مؤخّر ادبیات ودایی را تشکیل می‌دهند. آرانیاکاها معروف به کتاب‌های جنگلی است که به طور یقین برای افرادی گوشه گیر و خلوت گزین منظور شده که به جنگل‌های دوردست پناه برده و در آن خلوتگاه، وسایل کافی و ضروری برای انجام دادن وظایف شرعی خویش نداشتند. پس ناگزیر متوجه حقایق درونی خود شده و به مراقبه‌ی احوال باطن می‌پرداختند. اندیشه، مناجات و توجه به عالم باطن، نقش مهمی در آئین نیایش آنها داشت تا جایی که به مرور زمان، قربانی باطن گشته و رنگ تمثیلی و رمزی به خود می‌گرفتند. سپس رفته رفته جایگزین قربانی واقعی شده و این گرایش به قربانی از خارج به باطن، باعث شد که مرکز ثقل قربانی تغییر یافته و جسم انسان مبدّل به محراب و قربانگاه گردد. آرانیاکاها در واقع، حلقه‌ی رابط بین براهماناها و اوپانیشادها می‌باشند. به قول داسکوپتا (Dasgupta): «آرانیاکاها به عقاید و مجادلات فلسفی که در ودا بالقوه موجود بود، فعلیت بخشیدند و راه را برای پیدایش و توسعه‌ی اوپانیشادها هموار ساختند. بدین صورت که اوپانیشادها، منشأ فیاض هر اندیشه‌ای شد که در دنیای حکمت هندو پدید آمد».
 
 
فعالیت ها : : مشاهیر / اساطیر جهان