ملیت :  ایرانی   -  قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1244 ق)، شاعر، عارف و خطاط. اصلاً از قزوین بودند ولى در زمان صفویه با خانواده به اصفهان آمده بودند و در فتنه‏ى افغان به قزوین و سپس به شیراز رفتند. پدر وى آقا على مدرس و عمویش آقا خلیل مشهور به آقا بزرگ مدرس از سلسله مدرسین شیراز بودند. دو برادر وى حاج على‏اكبر نواب شیرازى و لطفعلى مدرس نیز شاعر بودند و به ترتیب «بسمل» و «فكار» تخلص مى‏كردند. آقاعلى مدرس دست ارادت به مولانا عبدالحسین كازرونى نوربخشى داده بود. على اشرف پس از تحصیل علوم متداوله‏ى عصر به خدمت حاج میرزا ابوالقاسم سكوت، درویش شیرازى، قطب سلسله‏ى ذهبیه رسید؛ و مجذوب وى گشت. در اندك زمان از فیض صحبت پیر عارف به معارف الهیه پى برد و به مقامات رسید. آگه خط شكسته را نیز نیكو مى‏نوشت. اثر وى: «دیوان» اشعار است.