احمد آل عصفور

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1131 -1084 ق)، فقیه، متكلم، محقق و نویسنده. در شاخوره به دنیا آمد و علوم مقدماتى را در آنجا فراگرفت. آنگاه نزد استادان بزرگ آن عصر مراتب عالى فقه و اصول را به پایان رساند و به درجه‏ى اجتهاد نایل آمد. وى از برجسته‏ترین شاگردان شیخ سلیمان ماحوزى بود كه فقه و اصول و حكمت را نزد وى آموخت. ریاضیات را نزد شیخ محمد بن یوسف بحرانى فراگرفت. در بسیارى از داشنهاى روزگار خود مهارت داشت. على‏رغم دیگر عالمان آل‏عصفور كه اخبارى بودند وى به عقل‏گرایى تمایل داشت و كتابهایى در زمینه‏ى علوم عقلى تألیف كرد. همچنین در فصاحت زبان و بلاغت سخن و حاضرجوابى مشهور بود. در آشوب بحرین، و تاخت و تاز اعراب هوله، به قطیف مهاجرت كرد. اما بر اثر شنیدن خبر به تاراج رفتن كتابخانه‏اش بیمار شد و در 47 سالگى در قطیف درگذشت. گفته‏اند كه 23 تألیف معتبر داشته است كه همگى با كتابخانه‏ى وى، على‏رغم تلاشهاى پسرش شیخ یوسف صاحب «حدائق» كه براى حفظ كتابخانه كرد، در فتنه‏ى بحرین از بین رفت. كتاب «اثبات الجزءالذى لایتجزاء» و «الجزءالذى لایتجزى» از جمله كتابهاى او است.