یوسف آل عصفور

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1186 -1107 ق)، فقیه، متكلم، محدث، محقق، نویسنده و رجال شناس. از فرزندان احمد بن ابراهیم از شخصیتهاى معروف روحانى و علمى این خاندان بود. وى در شاخوره‏ى بحرین زاده شد و در مكتب خانه و نزد پدر خواندن و نوشتن و مقدمات علوم را آموخت. هنگام فتنه خوارج در بحرین، و مهاجرت پدرش احمد به قطیف، در شاخوره ماند و پس از چندى به آنان پیوست. در آنجا نزد شیخ حسین ماحوزى و شیح احمد بن عبداللَّه بلادى و شیخ‏احمد بن على به آموختن علوم دینى مشغول شد. فوت پدر و سنگینى معیشت خانواده مانع ادامه‏ى تحصیل وى شد. پس به بحرین و سپس به مكه رفت و یكبار دیگر نزد شیح حسین ماحوزى بازگشت. از آنجا به بحرین، كرمان و شیراز رفت. و چون شیراز دچار خشم و غضب نادرشاه گشت به فسا رفت. در فسا براى تأمین نیازهاى زندگى به كشاورزى پرداخت و با فراغت نسبى به كار تدریس و تحقیق مشغول گشت و تألیف مشهورترین اثر فقهى خود «حدائق» را آغاز كرد. اما پس از آشوب خونینى كه در فسا رخ داد و میرزا محمدعلى، حاكم وقت فسا، كه به وى التفات داشت كشته شد و دارایى و كتابهاى خود وى نیز به غارت رفت به اصطهبانات و سپس به عراق رفت و در كربلا اقامت گزید و در این شهر به آرامش و امنیت و رفاه دست یافت و كتاب «حدائق» و چندین كتاب دیگر را تمام كرد. وى تا پایان عمر در آنجا زندگى كرد و حیات خود را صرف تدریس و تعلیم و تحقیق و تألیف كتاباى فقهى، روایى و كلامى و عبادى كرد. او استاد سید على طباطبائى صاحب «ریاض» و از مشایخ روائى علامه بحرالعلوم است. در كربلا بر اثر طاعون درگذشت. بنابر وصیتش استاد وحید بهبهانى بر وى نماز گزارد و در كنار تربت امام حسین (ع) به خاك سپرده شد. از جمله آثار وى: «اعلام القاصدین»؛ «الحدائق الناضرة فى احكام العترة الطاهرة»، در فقه استدلالى؛ «سلاسل الحدید فى تقیید ابن ابى‏الحدید»؛ «الدررالنجفیة من الملتقطات الیوسفیة»؛ «انیس المسافر و جلیس الخواطر»؛ «لؤلؤة البحرین فى الاجازة لقرتى العین».