ملیت :  ایرانی   -  قرن : 2 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(188 -125 ق)، موسیقیدان، آهنگساز، خواننده و شاعر. پدرش از مردم ارّجان فارس بود و از آنجا به كوفه رفت. مادر ابراهیم، پس از مرگ ماهان، پرورش پسرش را به برادران خود سپرد. چون خانواده‏اش با تحصیل موسیقى مخالف بودند، وى به موصل گریخت. نسبت موصلى وى نیز بدین سبب است. در مدت كوتاه اقامتش در آنجا عود نوازى را آموخت. سپس به رى رفت و آواز ایرانى را فراگرفت. یكى از فرستادگان منصور خلیفه‏ى عباسى شیفته‏ى آواز وى شد و مقدارى پول به او داد. ابراهیم نیز با این پول نزد موسیقیدانى زرتشتى، به نام جُوانویه رفت و به تكمیل معلومات خود در زمینه‏ى موسیقى پرداخت. اندكى بعد به دربار عباسیان راه یافت و از موسیقیدانان دربار نیز بهره گرفت. پس از آن نزد خلفاى عباسى پایگاهى بلند یافت. ابراهیم یكى از بزرگترین خوانندگان و موسیقیدانان روزگار خویش بود و چندان زیبا آواز مى‏خواند كه مردم آن را الهام شیطان مى‏خواندند. وى نخستین موسیقیدانى بود كه در عراق شعر عرب را به آهنگ ایرانى آراست. او بر اثر بیمارى معده درگذشت. اثر وى: «الاصوات المئة المختاره»، كه به فرمان هارون‏الرشید و با همكارى ابن جامع و فُلیج بن ابى‏العوراء فراهم شد و مركب از یك صد ترانه‏ى برگزیده بود.