ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف بعد از 1055 ق)، فقیه امامى و ادیب. از پیشوایان و برجستگان علماى امامیه و شاگرد شیخ‏بهایى و در علوم و فنون مختلف سرآمد بود. پس از فراغت از تحصیل مدتى در حیدرآباد دكن مسكن گزید، و از آنجا به مشهد مقدس رفت و پس از چندى به هندوستان بازگشت و در آن دیار وزارت سلاطین قطب شاهیه را در حیدرآباد عهده‏دار شد. در 1038 ق سلطان عبداللَّه قطب شاه كه به جاى سلطان محمد قطب شاه نشسته بود، منصب صدارت عظمى را به وى داد و او را به لقب پیشوا ملقب ساخت. وى شیخ اجازه سید حسین فرزند حیدر كركى است. در حیدرآباد دكن از دنیا رفت. از آثار وى: ترجمه‏ى «اربعین» استادش شیخ‏بهایى كه به امر سلطان محمد قطب شاه از سلاطین قطب شاهیه‏ى هند نوشت و به نام ترجمه‏ى «قطب شاهى» نامید و در سفرى كه به عنوان سفیر حیدرآباد به ایران آمد ترجمه‏ى قطب شاهى را به استادش شیخ‏بهائى نشان داد، و شیخ در 1028 ق تقریظى لطیف بر آن نوشت؛ «شرح الارشاد» علامه‏ى حلى؛ «شرح جامع عباسى» شیخ بهائى؛ «توضیح اخلاق عبداللَّه شاهى»، به فارسى، در شرح كتاب «اخلاق ناصرى» خواجه نصیر طوسى، به درخواست عبداللَّه قطب شاه؛ كتابى در «امامت»، به فارسى.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان / ادبیات و کتاب مشاهیر / عالمان و دانشمندان / فقه-اصول فقه