ملیت :  ایرانی   -  قرن : 4 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(325 -240 ق)، حافظ و محدث. از شاگردان مسلم نیشابورى بود. او از محمد بن یحیى ذُهْلى و عبدالرحمان بن بِشر بن حكم، و احمد بن ازهر، و احمد بن یوسف سلمى و همطبقه ایشان حدیث شنید؛ آنگاه مسافرت آغاز كرد، و در رى از ابوحاتم رازى، در مكمه از ابویحیى بن ابى‏مَسَرّة و در بغداد از محمد بن اسحاق صَغانى و در كوفه از ابوحزم غِفارى حدیث شنید. چندین بار به زبارت خانه‏ى خدا رفت. حافظانى همچون ابوالعباس بن عقدة، قاضى ابواحمد عسّال، ابوعلى نیشابورى، زاهر بن احمد سرخسى، ابوبكر محمد جَوزَقى، سید ابوالحسن علوى و ابواحمد حاكم و بسیارى دیگر از او روایت كرده‏اند. دارقطنى او را، در حدیث، پیشگامى امین و مورد اعتماد برشمرده و به گفته حاكم نیشابورى، از نظر حافظه و درستى، یگانه زمان خود بود. ابن‏خزیمه گوید كه ابوحامد در زندگى خود راه دروغ بستن بر پیامبر (ص) را سد كرد. از آثارش: «الصحیح»، در حدیث.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان / حدیث شناسي و رجال