ابوالقاسم جعفر ابن قولویه قمی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 4 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 369 /368 ق)، فقیه و محدث شیعى. از پدرش، ابن‏قولویه قمى ابوجعفر محمد بن جعفر معروف به مَسلَمه متوفى (301 /299 ق)، و مدفون در قم نزدیك بقعه على بن بابویه قمى، و نیز از احمد بن حسین زعفرانى، ابوالفضل صابونى، كلینى، ابن‏ولید قمى، ابن‏مهزیار اهوازى، ابن‏بابویه پدر صدوق، ابن‏عُفدَه و احمد بن اصفهبد و گروهى دیگر حدیث شنید. شیخ مفید شاگرد او بود و وى را شیخ‏صدوق توصیف مى‏كرد. ابن‏غضائرى نیز از شاگردان اوست. همگى وى را محدثى ثقه دانسته‏اند. برادرش ابوالحسین على بن محمد نیز از محدثان شیعه و از مشایخ اوست. در 339 ق عازم سفر حج شد، اما، در بغداد بیمار شد و نتوانست به حج برود و در همان جا درگذشت و در كاظمین دفن شد. از آثار وى: «كامل الزیارات»؛ «الجمعة والجماعة»؛ «تاریخ الشهور والحدوث»؛ «النوادر»؛ «الصلوة»؛ «الرضاع»؛ «الصداق»؛ «مداواة الجسد لحیاة الابد».