ملیت :  ایرانی   -  قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ز 988 ق)، صوفى، شاعر و خطاط. معروف به كربلایى، بابافرجى و حافظ حسین. وى از متصوفه‏ى طریقه‏ى عبداللهیه علویه و مرید سید احمد حسینى حسنى موسوى باب الابوابى بود. در سال 988 ق به دمشق رفت و با شیخ بورینى ملاقات كرد و شیخ زبان فارسى را از او فراگرفت و در همین ایام بود كه با شیخ بهایى ملاقات كرد. وى خط را نیكو مى‏نوشت و از شاگردان علاءالدین على بیگ تبریزى بود. وى در دمشق درگذشت و در موضع مرج الدحداح در جوار قبر شیخ ابوشامه دفن شد. از آثار وى: «روضات الجنان و جنات الجنان»، در خصوص مقابر فضلاء و مشاهیر اولیاى تبریز.