عبداللَّه ابن مقفع
ملیت : ایرانی
-
قرن : 2
منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(102- ح 139 ق)، مترجم و عالم. وى یكى از نخستین مترجمان آثار ادبى تمدنهاى هند و ایرانى به زبان عربى و یكى از آفرینندگان نثر ادبى عربى است. در خاندانى نجیبزاده در جور فارس، فیروزآباد كنونى، متولد شد. پدرش، دادویه كه با نام اسلامى مبارك، معروف بود در زمان حجاج تحصیلدار مالیات بود و چون به جرم اختلاس شكنجه شد، وى را به تمسخر مقفع خواندند. عبداللَّه نام اسلامى روزبه بود. در آغاز در كرمان منشى حكام و صاحب منصبان اموى بود. در آنجا ثروتى هنگفت به دست آورد. پس از آن به خدمت عیسى بن على، عموى منصور، خلیفهى عباسى، درآمد. بهترین سالهاى عمر وى در كوفه و بصره طى شد. در محفل ادیبان و ظریفان رفت و آمد داشت. مرگ وى عللى سیاسى داشت. ابنمقفع با دست بردن در متن دستخط امان نامهى منصور خلیفه سبب برآشفتگى و بدگمانى خلیفه در حق خود شد. خلیفه فرمان داد تا دست كاتب گستاخ را قطع كنند. حاكم بصره كه از مدتها پیش كینهى وى را در دل داشت از این پیشامد براى گرفتن انتقام شدید بهره برد و ابنمقفع را زیر شكنجههاى سهمناك به قتل رساند. ابنمقفع، با وجود كمى عمر خود آثار گرانبهایى را تألیف و ترجمه كرد، از آن جملهاند: ترجمهى «كلیله و دمنه»، كه قدیمىترین ترجمه از این اثر هندى است؛ «ادب الصغیر» و «ادب الكبیر»؛ «الیتیمة»؛ «خداى نامه» كه ترجمهاى است از «آیین نامهى» عهد ساسانیان؛ «كتاب مزدك»؛ «كتاب التاج».[1]
عبداللَّه روزبه (مقت. 142 یا 143 یا 145 ه.ق.) اصل وى از فارس است و او در آغاز كاتب عیسى بن على بود و یكى از ناقلان بزرگ كتب از فارسى به عربى است. از تألیفات اوست: التاج در سیرت انوشروان، آییننامه، كلیله و دمنه، الیتیمة (در رسائل). ابن مقفع به تحریك سفیان بن معاویه و موافقت منصور خلیفه در 36 سالگى كشته شده و در كیفیت مرگ او روایات مختلف است.
تازه های مشاهیر
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}