ملیت :  ایرانی   -  قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ز 552 ق)، مفسر بزرگ شیعى. اصلا از نیشابور بود ولى در رى مى‏زیست. نسبش به بدیل بن ورقاء خزاعى، صحابى مشهور، مى‏رسد. خانواده وى همه اهل فضل و دانش بودند و خود نیز در رى از واعظان معروف بود. شیخ ابوالفتوح از پدر و عم خود و نیز از شیخ عبدالجبّار رازى و شیخ ابوعلى طوسى روایت كرده و به واسطه ایشان از شیخ طوسى روایت مى‏كند. وى معاصر زمخشرى و از مشایخ ابن شهرآشوب و منتجب‏الدین بن بابویه بود. در شهر رى وفات یافت. و مقبره‏اش در بقعه امامزاده حمزه در شاهزاده عبدالعظیم معروف بود. وى مؤلفاتى داشته از جمله: «رساله یوحنا»؛ «رساله‏ى حسنیه»، در امامت؛ «روح الاحباب و روح الالباب فى شرح الشهاب» یا «شرح الشهاب». معروفترین كتاب او تفسیر بزرگى است در زبان فارسى به نام «روض الجنان و روح الجنان»، مشهور به «تفسیر شیخ ابوالفتوح رازى» كه نخستین تفسیر فارسى شیعى و مشتمل بر بیست مجلد است. جانب فقه در این تفسیر بسیار قوى است.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان / قرآن