ملیت :  ایرانی   -  قرن : 4 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(375 -289 /287 ق)، قاضى، قارى، محدث و فقیه مالكى. در ابهر تولد یافت و ساكن بغداد شد و در آنجا از ابوعمر محمد بن یوسف قاضى و فرزندش ابوالحسین فقه آموخت. و از ابوبكر باغندى و ابوالقاسم بغوى و عبداللَّه بجلى و ابن تمّام بهرانى و محمد اشنانى و دیگران در عراق و شام و جزیره حدیث شنید. دارقطنى از او حدیث نقل كرده و او را ستوده و گفته كه او امام مالكیان در عصر خود بود و از اندلس و مغرب و گوشه و كنار دنیا به سویش مى‏شتافتند. از وى آثارى بر جاى مانده است كه به گفته‏ى قاضى عیاض تصانیف از در شرح مذهب مالكى و ردّ مخالفین است. از جمله آثار وى : «الاصول»، در فقه؛ «الرد على المزنى»؛ «شرح كتاب ابن عبدالحكم الصغیر» و «شرح كتاب ابن عبدالحكم الكبیر»؛ «فضل المدینه على مكة».