محمدتقی ادیب نیشابوری

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1355 -1277 ق)، دانشمند، عالم و ادیب. در روستاى خیرآباد بلوك عشق‏آباد نیشابور به دنیا آمد. او تا هیجده سالگى در نزد پدرش درس خواند. سپس پدرش وى را به مشهد فرستاد. پس از اندك زمانى نزد دائى خود حاج شیخ محمد كدكنى به تحصیل پرداخت. در 1294 ش به محضر شیخ عبدالجواد ادیب نیشابورى اول راه یافت. ادیب نزد بسیارى از مدرسان و عالمان آن عصر درس خواند. او در رشته‏هاى ادبیات عرب، منطق، فلسفه، ریاضیات، اصول، فقه، رجال حدیث و تفسیر متبحر بود و طب قدیم را نیز مى‏دانست. او نزدیك به شصت سال صاحب حوزه‏ى تدریس بود و شاگردان بسیارى تربت كرد. از آثار وى: «گوهر دانش»؛ «تاریخ ادبیات عرب»؛ «البدایة و النهایة»؛ «تابش جان و بینش روان»؛ «حدیث جان و جانان»؛ «تاریخ ادبیات ایران».[1] محمدتقى معروف به (ادیب نیشابورى) از ادباء و اساتید ادبیات و دانشمندان عالیمقام معاصر و در فنون ادبیه تالى و ثانى استادش مرحوم عبدالجواد ادیب نیشابورى بود.