ملیت :  ایرانی   -  قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 915 ق)، نویسنده، شاعر و خطاط. از نویسندگان و منشیان معروف خراسان بود كه در جوانى به هرات رفت و در آنجا به كسب فضایل و كمالات معنوى همت گماشت. در ادب و انشاء شهرت یافت و مورد توجه خواجه قوام‏الدین نظام‏الملك خوافى، وزیر سلطان حسین بایقرا، قرار گرفت و به دربار وى راه یافت و به مرتبه‏اى رسید كه نشان شاهى یعنى مهر رسمى دربار سلطنت را به او تفویض كردند. وى علاوه بر استادى در فن ترسل، از ذوق شعرى و حسن خط نیز بهره‏مند بود. در خط تعلیق شیوه‏ى تاج سلمانى و خواجه عبدالحى منشى را مراعات مى‏كرد و از شاگردان عبدالحى بود، امّا، عمده‏ى شهرت وى به سبب كتاب «روضات الجنات فى اوصاف مدینه هرات» است كه در سال 873 ق تألیف كرد. این كتاب مشتمل بر اطلاعات مبسوط جغرافیایى و تاریخى هرات و دیگر بلاد خراسان تا روزگار مؤلف است و از جمله منابع دست اول تاریخ آل‏كرت و تیموریان است. وى از آثارى كه پیش از او درباره‏ى هرات نگاشته شده بود، استفاده كرد. آخرین آنها «تاریخ نامه هرات» رسمى هروى است. دیگر اثر وى «ترسّل» مشتمل بر منشآت، مناشیر و مكتوبات.