اسماعیل صفوی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(930 -892 ق)، شاعر و خطاط. معروف به شیخ شاه. از نوادگان شیخ صفى بود. مادر شاه اسماعیل، حلیمه خاتون، دختر اوزون حسن پادشاه آق قویونلو بود. دو برادر بزرگتر اسماعیل، به نامهاى على و ابراهیم، پس از مرگ پدرشان، شیخ حیدر، پى‏درپى جانشین او در مسند ارشاد طریقه‏ى صفوى شدند و بعد از درگذشت آنان مسند ارشاد به وى رسید و شیخ طریقه صوفیه شد. چون شیخ صفى‏الدین در طریقه‏ى تصوف جانشین شیخ ابراهیم زاهد گیلانى شده بود، پیروان شیخ زاهد از ایشان حمایت كردند. شاه‏اسماعیل در 38 سالگى درگذشت و در بقعه‏ى جدش شیخ صفى‏الدین اردبیلى دفن گردید. شاه‏اسماعیل در سرودن شعر تركى آذریایجان توانا بود و خطایى تخلص مى‏كرد. وى یكى از نخستین كسانى است كه به این زبان شعر گفته است، و دیوان اشعار وى یكى از مهمترین آثار ادبى این زبان است. گاهى هم به زبان فارسى شعر مى‏گفته و چند بیت از او باقى مانده و «ده نامه‏اى» نیز در 1400 بیت نظم كرده است وى را در جزو خوشنویسان و هنرمندان خط نیز آورده‏اند. از آثار وى: چهار صفحه از مرقع دوازده امام، به خط ثلث چهاردانگ جلى خوش به زر و لاجورد با رقم: «حرره اسمعیل بن حیدرالحسین غفراللَّه له»؛ یك صفحه مذهَّب ثلث جلى متوسط، بار رقم: «حرره اسمعیل بن حیدرالحسینى غفراللَّه له».