ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1349 ق)، عالم امامى و فقیه اصولى. در اشكور گیلان به دنیا آمد. پس از فراگیرى خواندن و نوشتن و یادگیرى قرآن، در چهارده سالگى به قزوین رفت و مقدمات علوم متداوله را نزد فضلاى مدرسین مدرسه‏ى صالحیه آموخت. فقه و اصول را نزد سید على قزوینى- صاحب حاشیه بر «قوانین» و «معالم»- و حكمت و فلسفه را از میرزا عبدالوهاب برغانى فراگرفت. سپس به نجف رفت و مدارج عالى اجتهاد را در حوزه‏ى درس میرزا حبیب‏الله رشتى و شیخ عبدالله مازندرانى و آخوند ملا محمد كاظم خراسانى و سید كاظم یزدى و شیخ محمد حسن ممقانى پیمود. و آن‏گاه به تدریس پرداخت. جمعى از طلاب در حوزه‏ى درس وى تربیت شدند. پس از فوت برادرش سید اسدالله اشكورى در سال 1333 ق به جاى وى، در حرم حضرت امیرالمومنین (ع) به امامت پرداخت. در كاظمین درگذشت و در صحن علوى دفن شد. از آثارش: «الادله العقلیه»؛ حاشیه بر «رسائل و مكاسب» شیخ مرتضى انصارى؛ حاشیه بر «كفایه‏ى» آخوند خراسانى؛ «القضاء و الصوم و البیع»؛ «مباحث الالفاظ».
فعالیت ها : :