محمد امام الحرمین

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1305 -1302 ق)، عالم شیعى، فقیه، ادیب، لغوى، نحوى و شاعر. داراى حافظه‏اى قوى و خط نیكو بود. در كاظمین ادبیات را آموخت و در علوم مختلف كامل شد. از شاگردان شیخ مرتضى انصارى بود. و از بزرگان علماى اعلام همچون شیخ انصارى و میر سید على شوشترى داراى اجازه بود. میرزامحمد در كاظمین به قضاوت منصوب و از جانب ناصرالدین شاه ملقب به امام‏الحرمین شد ولى به روایت آقاشیخ آقابزرگ تهرانى این لقب از طرف سلطان روم (ترك) به وى داده شد. وى در كاظمین درگذشت. از آثار وى: «فصوص الیواقیت فى علم المواقیت»، شعر عربى؛ «عصمة الاذهان فى علم المیزان»، منظومه‏اى در منطق؛ «غنیمة السفر»، در شرح حال شیخ جعفر شوشترى؛ «المحاسن»، در انشاآت و مراسلات؛ «المشكاة فى مسائل الخمس والزكاة»؛ «كتاب الاجازات»؛ «المجلة الزاهرة فى امر الخلافة والمشاورة فى جواب دعوت العلماء القاهرة من منشآت العاجله والمؤلفات الباجلة»؛ «الأسنة»؛ «المواعظ البالغه».