رضی ‏الدین ابوعبداللَّه محمد امامی هروی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 686 ق)، ادیب، شاعر. وى ملك‏الشعراء و مداح اتابكان فارس و معاصر سعدى و مجدالدین همگر بود. ابتدا مداح ملوك كرت بود. سپس به كرمان رفت و به مدح پادشاهان آن دیار یعنى سلاطین قراختایى پرداخت. در یزد مصاحب شمس‏الدین محمد تازى‏گوى، كارگزار شمس‏الدین محمد صاحب دیوان شد. به سبب فضل و دانش وافر و تسلط بر زبان و ادب عربى و فارسى و اطلاع از علوم مختلف معقول و منقول شهرت بسیار داشت، تا آنجایى كه برخى از معاصران در مقام مقایسه او با سعدى بر آمده و او را بر بسیارى از شاعران ترجیح داده‏اند. مجدالدین همگر او را بر سعدى ترجیح داه است. در قصیده‏سرایى به سبك عراقى شهرت داشت. وى به اصفهان رفت و باقى عمر را در آنجا گذرانید. و در قصبه‏ى لنجان درگذشت. آثار وى «دیوان» اشعار مشتمل بر دو هزار بیت؛ شرحى بر قصیده‏ى «بائیه» ذوالُرمّه شاعر معروف عرب به عربى.