ملیت :  ایرانی   -  قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 925 ق)، پزشك، شاعر، متخلص به امیدى. پدرانش رییس و كدخداى تهران بوده‏اند كه در آن زمان قصبه‏اى از توابع رى بود. در جوانى به شیراز رفت و در زمره‏ى شاگردان مولانا جلال‏الدین دوانى درآمد و علوم زمانه را فراگرفت و خصوصاً در طب مهارت یافت. استادش نام او را مسعود و تخلصش را امیدى قرار داد. بیشتر با اركان دولت شاه اسماعیل صفوى مربوط بود و اشعارى در مدح آنان مى‏گفت در اواخر زندگى در تهران ساكن شد و در آنجا باغى به نام باغ امید ساخت و بر سر همین باغ با شاه قوام‏الدین نوربخش پیشواى نوربخشیان اختلاف و نزاع پیدا كرد و در اثر نزاع زخم برداشته و جان داد و در طرشت تهران دفن شد. از آثار وى: «دیوان» اشعار.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / شعر مشاهیر / عالمان و دانشمندان / پزشکی