اسداللَّه ایزد گشسب گلپایگانی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1325 -1262 ش)، عالم، صوفى، روزنامه‏نگار و شاعر، متخلص به شمس. در گلپایگان متولد شد. تا سن هجده سالگى در زادگاه خویش به تحصیل علوم ادبى، صرف و نحو، منطق و معانى و بیان پرداخت. پس از آن به اصفهان رفت و حكمت و كلام را نزد استادان آن شهر فراگرفت. سپس در 1280 ش به نجف رفت و چند سالى به تحصیل فقه و اصول و حكمت پرداخت. پس از بازگشت به ایران، به تهران و مشهد سفرهایى كرد و به خدمت بعضى از مشایخ صوفیه رسید و دست ارادت به حاج ملا سلطانعلى گنابادى داد و پس از او به فرزندش پیوست و از طرف صالح علیشاه، شیخ طایفه در اصفهان گردید و اجازه‏ى ارشاد و دستگیرى به او داده شد و به ناصر علیشاه شهرت یافت. مدتى در فرهنگ اصفهان مدیر دبستان حكمت و چندى دبیر دبیرستانها بود. در سال 1305 ش روزنامه‏ى «عنقا» را منتشر ساخت و مدت یك سال به نشر آن همت گماشت. سرانجام در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد، جنب تكیه‏ى كازرونى دفن شد. آثار وى: «نور الابصار»؛ «اسرار عشق»؛ «تفسیر سوره‏ى یوسف»، به شعر؛ «شمس التواریخ»؛ «جذوات الهیه»، به شعر؛ «نامه‏ى سخنوران»؛ «هدایة الامم»؛ «معرفة الروح».