ابوالحسن ابوالقاسم علی باخرزی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 467 ق)، ادیب، شاعر و فقیه شافعى. مشهور به رییس على حسن‏خان و ملقب به تاج الرؤسا. در باخرز و نیشابور به فراگیرى علم پرداخت و سفرى دور و دراز به شهرهاى ایران و عراق كرد. وى در جوانى كاتب طغرل بیگ و شاگرد شیخ ابومحمد جوینى بود. اما به میل خود از دربار بیرون رفت و در سلك عارفان درآمد. وى در مجلس شادخوارى به دست والى باخرز كشته شد. باخرزى به زبان فارسى و عربى «دیوان» شعر داشته كه «دیوان» فارسى او از میان رفته است و همچنین در شعر فارسى مجموعه‏ى رباعیاتى به نام «طرب خانه» داشته كه ظاهرا آن هم در میان نیست. از شعر فارسى او جز یك قصیده و چند قطعه چیز دیگرى در دست نیست. از دیگر آثار او كتاب «دمیة القصر و عمرة اهل العصر» كه از كتابهاى معروف ادبیات عرب و ذیلى است بر «یتیمة الدهر» ثعالبى. گویند على بن زید بیهقى بر آن ذیلى تحت عنوان «وشاح الدمیة» نوشته است.