شمس الدین حبیب الله باغ نوی شیرازی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 995 /994 ق)، فقیه، متكلم، شاعر و ادیب. معروف به میرزاجان. چون در محله باغ‏نو شیراز مى‏زیست به باغ‏نوى معروف بود. او شاگرد جمال‏الدین محمود از دانشمندان زمان خود و از معاصران علامه جلال‏الدین دوانى بود. شمس‏الدین در علوم زمان بخصوص در حكمت و منطق دست داشته است و یكى از آخرین حكماى بزرگ ایران است كه پیرو طریقه‏ى اشعریان و از شافعیان متعصب بود و در كلام و اصول نیز دست داشت. وى چند سالى قبل از وفات به هندوستان رفت و همان جا درگذشت. از تألیفات او: «انموذج الفنون»؛ «تعلیقات بر شرح «مختصر العضدى»؛ «حاشیه بر شرح جدید قدیم؛ «تجرید الكلام»؛ «حاشیه بر شرح مطالع»؛ «حاشیه‏ى بر حاشیه‏ى شرح مطالع»؛ «حاشیه بر اثبات الواجب دوانى»؛ «حاشیه بر محاكمات قطب‏الدین شیرازى بر شرح اشارات»؛ «حاشیه بر شرح اشارات خواجه نصیرالدین طوسى» و «حاشیه بر مطول».