ابو عبدالله حسین بدیع الزمان نطنزی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 499/497 ق)، ادیب و شاعر. وى از اهالى نطنز بود و در اصفهان زندگى مى‏كرد. او تمام عمر خویش را به معلمى و درس و بحث گذراند و در دو زبان فارسى و عربى ادیبى معروف شد. به همین دلیل او را ذوالبیانین یا ذواللسانین لقب دادند. در شعر فارسى نیز دست داشت بخصوص سرودن اشعار مصنوع، از شعر او جز چند قطعه چیزى باقى نمانده است. تألیفات او عبارت‏اند از «الخلاص» یا «دستور اللغة» و «المرقاة» كه هر دو در لغت عربى به فارسى است.