ملیت :  ایرانی   -  قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(425 -336 ق)، فقیه، محدث، قرآن‏پژوه، نحوى. معروف به حافظ كبیر. از اهالى خوارزم بود كه در بغداد سكنى گزید. در خوارزم ابوالعباس حیرى نیشابورى و در هرات از ابوالفضل بن خمیرویه و در جرجان از ابوبكر اسماعیلى و در بغداد از ابوعلى صواف و محمد بن جعفر بندار و در نیشابور از ابوعمرو بن حمدان و ابواحمد حاكم و در دمشق از ابوبكر بن ابى‏الحدید و در مصر از حافظ عبدالغنى حدیث شنید. ابو عبدالله صورى و ابوبكر بیهقى و ابوبكر خطیب بغدادى و ابواسحاق شیرازى و ابوطاهر احمد كرجى و بسیارى دیگر از شاگردان وى بودند. خطیب بغدادى او را ثقه، پرهیزكار و داناى فقه و حدیث توصیف كرده است. ابوبكر تا زمان مرگ خویش از تألیف و تصنیف باز نایستاد. او در بغداد درگذشت. از آثار وى «مسند» ى است كه جامع تمامى احادیث «صحیح» بخارى و «صحیح» مسلم است. او احادیث سفیان ثورى و شعبه و ایوب و دیگران را نیز جمع‏آورى كرده است.