بزرگ علوی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1376 -1283 /1282 ش)، مدرس و نویسنده. در خانواده‏اى بازرگان‏پیشه و مشروطه‏خواه به دنیا آمد. پدرش فرزندانش را براى تحصیل به آلمان برد و آقا بزرگ پس از پایان آموزش مقدماتى و عالى در آلمان به ایران بازگشت و به كار نویسندگى و تدریس پرداخت. وى از دوستان نزدیك هدایت و مینوى بود. علوى در سال 1322 ش سردبیرى مجله‏ى «پیام نو» را به عهده گرفت. اما بعد از مدتى براى معالجه به اروپا رفت و به علت كودتاى 28 مرداد در اروپا ماندگار شد. علوى پس از پیروزى انقلاب به ایران آمد ولى پس از چندى از ایران خارج شد. وى استاد دانشگاه برلین بود كه پس از فراغت به پژوهش پرداخت و در برلن درگذشت. از آثار وى: الف- داستان: «دیو»؛ «چمدان»؛ «ورق پارهاى زندان»؛ «پنجاه و سه نفر»؛ «نامه‏ها»؛ «چشمهایش»؛ «میرزا»؛ «سالاریها». ب- ترجمه: «دوشیزه‏ى اورلئان»، شیللر؛ «كسب و كار خانم وارن»، برنارد شاو؛ «دوازده ماه»، ساموئل مارشاك؛ «مستنطق» پرستیلى؛ «حماسه‏ى ملى ایران»، نولدكه؛ «باغ آلبالو»، چخوف؛ «افسانه‏ى آفرینش هدایت»، از فارسى به آلمانى؛ «گلهاى آبى»، و انداوالیسلوسكایا؛ «دو فریفته»، لوپادوویسكى. ج- نقد و پژوهش: «صادق هدایت»، پیام نو؛ «ناصر خسرو مروزى قبادیانى»، پیام نو؛ «نقد شوهر آهو خانم اثر افغانى»، كاوه.