ملیت :  ایرانی   -  قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(570 /562 -475 ق)، مفسر، حافظ، محدث، ادیب و شاعر. محدث و مسند بلخ و امام مسجد راغوم یا راعوام بود. بسطامى نزد پدرش و سپس نزد ابوالقاسم احمد خلیلى و ابراهیم بن محمد اصفهانى درس خواند، و در محضر ابوجعفر محمد بن حسین سمنجانى فقه آموخت. او حتى در كهن‏سالى نیز بر دانش‏اندوزى حریص بود و از هر كسى چیزى مى‏آموخت. كلامش شیرین و در وعظ و خطابه‏ى او نكته‏ها نهفته بود. سمعانى و فرزندش، ابومظفر، و ابوالفرج ابن‏جوزى و ابوروح هروى، و بسیارى دیگر، از شاگردان وى به حساب مى‏آیند. وى در بلخ درگذشت. از آثار وى: «ادب المریض و العائد»؛ «لقطات العقول»؛ «مزالیق یا مزالق العزلة» یا «من الف العزلة».