خانبابا بیانی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(تو 1288 ش)، نویسنده و استاد دانشگاه. در همدان متولد شد. تحصیلات متوسطه و عالى خود را در مدارس درالفنون و دارالمعلمین عالى به پایان رسانید. سپس براى تكمیل معلومات به اروپا رفت و موفق به اخذ گواهینامه دكتراى تاریخ از دانشگاه سوربن پاریس شد. بیانى از سال 1316 ش در دانشكده‏ى ادبیات و دانشسراى عالى، مدیریت كل نگارش وزارت فرهنگ، ریاست دانشكده‏ى ادبیات و دانشگاه تبریز، مدیریت كل دانشگاه تهران، معاونت نخست‏وزیرى و سرپرستى اداره‏ى كل تبلیغات و انتشارات، نمایندگى مجلس سنا، عضو شوراى عالى فرهنگ و پیشاهنگى خدمت كرده است. آثار او از ترجمه و تألیف بدین قرار است: «روابط سیاسى ایران با دولتهاى غرب اروپا در زمان صفویه»، به زبان فرانسه؛ «تاریخ مغول»؛ «تاریخ ایران از آغاز اسلام تا ظهور سلسله پهلوى و تاریخ اروپا از پطر اول تا بیسمارك»؛ «تاریخ دیپلماسى ایران»؛ «توسعه‏ى كتابخانه‏هاى عمومى»؛ «تارخى ژول مازارن صدر اعظم فرانسه»؛ «تاریخ عمومى»، در دو جلد؛ «تفوق و برترى اسپانیا»؛ «نهضتهاى ایران بعد از اسلام»؛ «تاریخ اسلام»؛ «تاریخ ایران»؛ «مجمع‏التواریخ سلطانى»؛ «موسیقى در زمان ساسانیان».[1] متولد 1288 در همدان. تحصیلات متوسطه را در دارالفنون و تحصیلات عالى را در دارالمعلمین عالى در رشته‏ى تاریخ به پایان رسانید، سپس از طرف دولت براى ادامه‏ى تحصیلات عازم اروپا شد. پس از پنج سال اقامت در پاریس، از دانشگاه سوربن دكتراى تاریخ دریافت كرد. در 1316 با عنوان دانشیارى در دانشكده‏ى ادبیات و دانشسراى عالى به تدریس اشتغال ورزید و مدتى نیز در دانشكده‏هاى حقوق و هنرهاى زیبا و معقول و منقول به تدریس مشغول بود. در 1321 به درجه‏ى استادى رسید و ضمن تدریس مشاغلى را نیز تصدى كرده است كه عبارتند از: معاونت دانشكده‏ى ادبیات و دانشسراى عالى، مدیركلى نگارش وزارت فرهنگ، ریاست دانشكده‏ى ادبیات تبریز، ریاست دانشگاه آذربایجان، مدیركلى دانشگاه تهران، معاونت نخست‏وزیر و ریاست اداره‏ى كل تبلیغات و انتشارات، ریاست دانشكده‏ى ادبیات و علوم انسانى دانشگاه تهران، ریاست دانشسراى عالى. در دوره‏ى دوم مجلس سنا از طرف مردم همدان به سناتورى انتخاب شد. بعد از خاتمه‏ى سنا به معاونت دانشگاه تهران منصوب شد. در رشته‏ى خود داراى تألیفاتى است كه تاكنون چند جلد از آنها به چاپ رسیده است. او از اساتید بى‏سر و صداى دانشگاه تهران بود و در رشته‏ى تخصصى خود بسیار متبحر بود. وى داماد دكتر مهدى ملك‏زاده سناتور و فرزند ملك‏المتكلمین بود. همسر او به نام خانم ملكه ملك‏زاده و دختران او به نام شیرین بیانى و نوشین بیانى و دامادهاى او همه استاد دانشگاه و از خادمین علم و فرهنگ بوده‏اند. دكتر بیانى پس از بازنشستگى، براى تشكیل آرشیو به وزارت امور خارجه دعوت شد و ضمن چند سال زحمت، آرشیو مجهز و منظمى بنیانگذارى كرد. در سال 1377 در تهران درگذشت.