ملیت :  ایرانی   -  قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 986/985 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به محزون. ملقب به مهین استاد. وى برادر مولانا محمدعلى، از علماى عصر خود، بود. محمدحسین ابتدا به كسب علوم پرداخت و در علم ادب و لغت عرب مهارت پیدا كرد. در جوانى به مشهد رفت و از سید احمد مشهدى و میر حیدر خوشنویس تعلیم خط گرفت و سپس خط را نزد بابك دیلمى تكمیل كرد. در كتیبه‏نویسى دست قوى داشت و در زمان شاه‏اسماعیل دوم، مدار كتیبه‏نویسى عمارات دولتى با وى بود. او شعر نیز مى‏سرود و در جوانى درگذشت. از شاگردان معروفش، محمدرضا تبریزى، بهبود شاهنشاهى، محمد شریف، علیرضا عباسى و میرعماد را نام برده‏اند. از آثار وى: یك نسخه «مناجات» خواجه عبدالله انصارى، به قلم دودانگ خوش، با رقم: «تمت الرساله بید العبد المذنب محمدحسین التبریزى، غفر ذنوبه»؛ یك نسخه منتخب «حدیثه الحقیقه» سنایى، به قلم نیم دودانگ خوش، با رقم: «تمت الرساله الشریف على ید الفقیر محمدحسین التبریزى»، یك قطعه، به قلم دودانگ و نیم دودانگ و كتابت عالى، با رقم: «نمقه العبد محمدحسین التبریزى غفر له» و قطعات مختلف دیگر.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / خط مشاهیر / هنر / شعر