شهاب الدین عبداللَّه حافظ ابرو
ملیت : ایرانی
-
قرن : 9
منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)
(وف 834/833 ق)، مورخ و جغرافیدان. اصلش از بهدادین خواف بود، و علت اینكه بعضى او را هروى خواندهاند شاید بدین خاطر است كه مدت زیادى را در هرات زیست. تربیت و تحصیل وى در همدان صورت گرفت. وى از همان دوران جوانى به خدمت امیر تیمور گوركان پیوست و مورد التفات امیر قرار گرفت. بعد از تیمور ملازم شاهرخ میرزا و بایسنقر میرزا شد و به نام آنان به تألیف و تصنیف پرداخت. او از مورخان موثق دور تیمور بود و در ضبط دقق وقایع و صحت گفتار معروف. شهابالدین در شهر زنجان وفات یافت و نزدیكان مزار اخى فرج زنجانى دفن شد. آثار او عبارتاند از: «ذیل جامع التواریخ رشیدى»؛ «ذیل تاریخ طبرى»؛ «تاریخ آلكرت»؛ «تاریخ طغاتیمور»؛ «تاریخ سربداران»؛ «تاریخ امیرارغون شاه»؛ «تاریخ شاهرخ»؛ كه تمامى كتابهاى تاریخى مذكور و چند كتاب دیگر مجموعهاى تاریخى را تشكیل مىدهند به نام «مجموعه حافظ ابرو» و شامل تاریخ جهان از آغاز آفرینش تا سال 830 ق است، به نام «مجمع التواریخ سلطانى» و «زبدة التواریخ».[1]
شهابالدین عبداللَّه بن عبدالرشید مورخ نامى دوره تیمورى (ف. 834 ه.ق.). وى در دربار امیر تیمور بود و در سفرها نیز در ركاب او حركت میكرد و پس از تیمور نزد شاهرخ پایه ارجمند یافت و مقرب شاه گردید و همواره در سفر و حضر ملازم بود. حافظ ابرو به رموز و آیین تاریخ نویسى آگاه بود و مخصوصا از احوال و امور روزانه سیاست زمان خود اطلاع كافى داشته و در نوشتههاى خود تا حد امكان آنچه را كه مىدیده یا از اشخاص موثق مىشنیده معتبر دانسته و كمتر به افسانه و حكایت پرداخته است و در منقولات خود غالبا جانب حقیقت و راستى را گرفته. وى زبانهاى عربى و تركى را مىدانسته و در سرودن شعر نیز به دست داشته. آثار مهم او عبارتند از: كتاب جغرافا (817)، ذیل ظفرنامه شامى، تاریخ شاهرخ، ذیل جامع التواریخ رشیدى.
تازه های مشاهیر
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}