ملیت :  ایرانی   -  قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(990 -913 ق)، شاعر، ادیب و خطاط. معروف به میر منشى قمى. وى پدر قاضى احمد و در آغاز منشى سام میرزا در هرات بود. بعدها در مشهد وزیر سلطان ابراهیم میرزا شد و نسبت ابراهیم یافت و بعد از آن به تبریز رفت. سرانجام در آستانه‏ى حضرت عبدالعظیم درگذشت و همان جا دفن شد. استاد وى در خط ثلث مولانا حیدر قمى و در صرف و نحو صدقى استرآبادى بود و هیات و ریاضى را نزد غیاث‏الدین منصور دشتكى آموخت. حسینى در شعر و انشاء نیز مرتبه‏اى والا داشت. مولانا عبدى جنابدى در تاریخ فوت او گفته: چو تاریخ جستم ز پیر خود بگفتا: «بهشت برین جاى او».