سعدالدین ابوالسعادات محمد حموی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 650 ق)، صوفى و شاعر. وى از مشهورترین مشایخ قرن ششم و هفتم بود كه در علوم ظاهر و باطن، یگانه‏ى روزگار بود. وى از مریدان نجم‏الدین كبرى و شیخ شهاب‏الدین سهروردى بود و از مشایخ عزیز نسفى. سعدالدین در جوانى مدتى در جبل قاسیون دمشق كه در آن زمان از مراكز مهم صوفیان به شمار مى‏رفت، به سر برد. در آنجا با صدرالدین قونیوى مصاحبت داشت. او مدت بیست و پنج سال در شام و عراق و خوارزم و دیگر بلاد سفرها كرد و سپس به موطن خود، خراسان بازگشت و در قصبه‏ى بحرآباد جوین درگذشت. آثار او عبارت‏اند از: «سجنجل الارواح و نقوش الالواح»؛ «بحر المعانى»؛ «سكینه الصالحین»؛ «قلب المنقلب»؛ «كشف المحجوب»؛ «محبوب المحبین و مطلوب الواصلین»؛ «سفینه الابرار فى لجج الاسرار»؛ «محبوب الاولیاء» و «دیوان» اشعار.