حمیدالدین عمر حمیدی بلخی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 559 ق)، ادیب و شاعر. در شهر بلخ مى‏زیست و در آنجا سمت قاضى القضاتى داشت و او بود كه به انورى بعد از داستان هجو بلخ و غوغاى عوام در آن شهر پناه داد. انورى قطعات و قصایدى در مدح قاضى حمیدالدین گفت. قاضى حمیدالدین شعر نیز مى‏سرود. از آثار وى: «مقامات حمیدى» كه حمیدالدین آن را به پیروى از مقامات بدیع‏الزمان همدانى و ابوالقاسم حریرى و به تقلید از روش و مضامین آنها در بیست و چهار مقاله و خاتمه نگاشت؛ «وسیله العفاه الى اكفى الكفاه»؛ «حنین المستجیر الى حضره المجید»؛ «روضه الرضا فى مدح ابى‏الرضا»؛ «قدح المغنى فى مدح المعنى»؛ «الاستغاثه الى اخوان الثلثه»؛ «منیه الراجى فى جوهر التاجى»؛ «مثنوى سفرنامه‏ى مرو». مصحح دانشمند «فضائل بلخ» در تعلیقات خود بر آن كتاب بعد از بحث مستوفى در باب نسب و خاندان قاضى حمیدالدین مى‏نویسد: پس با در نظر گرفتن روایات سابق، باید نام مولف «مقامات حمیدى» را ابوبكر حمیدالدین ابوبكر محمود بن عمر بن احمد بن محمد بن ابوذر محمودى دانست.