ملیت :  ایرانی   -  قرن : 4 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س چهارم ق)، شاعر. ملقب به حكیم. وى از شاعرانى بود كه اصطلاحات حكمى را در اشعار خود به كار مى‏برد و از سروده‏هاى وى چنین برمى‏آید كه از علوم اوایل آگاهى داشته است. خسروى، شمس‏المعالى قابوس و صاحب بن عباد، امیر ناصرالدوله و محمد بن ابراهیم سیمجور را مدح مى‏گفت و از شمس‏المعالى و صاحب بن عباد، امیر ناصرالدوله و محمد بن ابراهیم سیمجور را مدح مى‏گفت و از شمس‏المعالى و صاحب بن عباد وظیفه و حقوق مى‏گرفت. وى به دو زبان فارسى و عربى شعر مى‏سرود.[1] سرخسى، ابوبكر محمد بن على، شاعر دانشمند قرن چهارم وى را به عنوان حكیم یاد كرده‏اند و او اصطلاحات حكمى را در اشعار خود به كار برده است. خسروى قابوس وشمگیر و صاحب بن عباد و ناصرالدوله ابوالحسن محمد سیمجور را مدح مى‏گفته و از قابوس و صاحب بن عباد وظیفه سالیانه مى‏گرفته است. وى به فارسى و عربى شعر مى‏سروده.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / شعر