ابوزکریا یحیی خطیب تبریزی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(502 -421 ق)، ادیب لغوى و شاعر. معروف به خطیب. در تبریز متولد شد و در بغداد ساكن. ابوالعلاء معرى، ابوالقاسم الرقى، ابومنصور جوالیقى و ابوبكر احمد بن على، صاحب تاریخ بغداد، از استادان او بودند. در جوانى سفرى به مصر كرد و پس از چندى به بغداد بازگشت و به تدریس و تولیت كتابخانه و ریاست علوم ادبى نظامیه آن شهر مشغول شد. در بغداد درگذشت. از آثار وى: شرح «حماسه‏ى» ابى‏تمام؛ شرح «دیوان» متنبى؛ «شرح سقط الزند»؛ «تهذیب غریب الحدیث»؛ «الكافى فى علم العروض و القوافى»؛ «الملخص»؛ «تفسیر القرآن و الاعراب».[1] تبریزى، ابوزكریا یحیى بن على بن محمد شیبانى از بزرگان لغت و ادب عرب (و 421- ف. 502 ه.ق.). اصل وى از تبریز است ولى در بغداد نشو و نما یافت و به مصر رفت و سپس به بغداد بازگشت و بدانجا درگذشت. از كتب او شرح دیوان الحماسة لابى تمام در 4 جزو بزرگ، تهذیب اصلاح المنطق لابن السكیت، شرح سقط الزند للمعزى، اعراب القرآن و غیره است.