خلیل اللَّه هراتی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1035 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به خلیل. میر خلیل‏اللَّه برادرزاده‏ى محمدحسین باخرزى و شاگرد سید احمد مشهدى بود. شعر مى‏سرود و در خط نستعلیق از عموى خود برترى داشت و هنگامى كه شاه طهماسب صفوى به مشهد آمد، از وى سرمشق گرفت و در مراجعت شاه به عراق، در ملازمت او به قزوین رفت. بعدها سفرى به كاشان كرد و از آنجا به هندوستان رفت و در دكن اعتبارى تمام یافت و ملقب به پادشاه قلم و ممدوح شعرا شد. از معاصران وى ظهورى ترشیزى (وف 1025 ق)، بود كه او را به خوشنویسى مدایح بسیار كرده است. متاخرین تذكره‏نویسان میر خلیل‏اللَّه را شاگرد محمود بن اسحاق شهابى و از مردم هرات دانسته و به او لقب قلندر نیز داده‏اند از آثار وى: چندین قطعه به قلم دودانگ خوش، با رقمهاى: «مشقه العبد خلیل‏اللَّه»؛ «فقیر المذنب خلیل‏اللَّه»؛ «خلیل‏اللَّه» و «كتبه خلیل‏اللَّه الحسینى»؛ صفحه‏ى اول از «گلستان» سعدى، به قلم كتابت جلى عالى، با رقم: «كتبه الفقیر خلیل‏اللَّه غفر ذنوبه».