محمد رضی استرآبادی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 686 ق)، نحوى و عالم امامى. ملقب به نجم‏الائمه و نجم‏الدین و رضى‏الدین. معروف به رضى و فاضل رضى و شارح رضى. از فرارویان و نام‏آوران علم نحو كه در استرآباد متولد و در نجف ساكن شد. از آثار وى: شرح «شافیه» ابن‏حاجب، در صرف، معروف به «صرف رضى»؛ شرح «قصائد سبعه» ابن ابى‏الحدید؛ شرح «كافیه» ابن‏حاحب در نحو، معروف به «شرح الكبیر» یا «شرح الرضى» كه سیوطى از آن به عنوان كتاب بى‏نظیر نام برده، و براساس این كتاب او لقب شارح رضى گرفته است؛ حاشیه بر «شرح تجرید العقاید الجدیده و الحاشیه القدیمه».[1] ع. بخش 1) رضى‏الدین استرآبادى محمد حسن مشهور به نجم الائمه نحوى معروف (ف. 684 یا 686 ه.ق.) ازآثار اوست: شرح الكافیة در نحو معروف به شرح رضى (ه.م.)، شرح الشافیة ایضا معروف به شرح رضى (ه.م.)، شرح قصائد سبع ابن ابى‏الحدید.