ابراهیم صهبا

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1377 -1291 / 1290 ش)، استاد دانشگاه، روزنامه‏نگار و شاعر، متخلص به صهبا. در یكى از روستاهاى تربت‏حیدریه به دنیا آمد. پدرش از خوانین و مالكین بود كه بر اثر ناملایامات و رنجهاى فراوان زادگاهش را ترك گفت و به بیرجند كوچ كرد. هصبها تصحیلات ابتدایى و قسمتى از متوسطه را در مدرسه‏ى شوكتیه بیرجند فراگرفت و مدت یك سال هم در آنجا تدریس كرد. براى ادامه‏ى تحصیل به تهران آمد و در دارالفنون مشغول تحصیل گردید، وارد دانشكده افسرى شد و ضمن فراگرفتن فنون نظامیگرى، سرودهاى نظامى و تصانیف فكاهى مى‏سرود پس از اتمام تحصیلات به تبریز منتقل گردید و از آنجا به شیراز رفت و پس از سه سال توقف در آن دیار رهسپار تهران شد و به تدریس در دانشكده‏ى افسرى پرداخت در 1324 ش وارد وزارت دارایى شد. ول الوین فعالیت مطبوعاتى خود را با روزنامه فكاهى «بابا شمل» آغاز كرد و اشعارش را با نام مستعار شیخ سرنا و ابرام سرپا منتشر مى‏كرد. در همین روزنامه بود كه با شاعرانى چون رهى معیرى و گلچین معانى آشنا گردید و مناظراتى بین آنها ردوبدل شد. صهبا از موسیقى نیز بهره‏مند بود و تار مى‏نواخت. از آثارش: «دفتر صهبا»؛ «ساغر صهبا»؛ «انسان و شعر و ماه».