ابوعبدالرحمان طاووس طاووس یمانی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 2 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(106 -33 ق)، مفسر، قارى، فقیه، محدث، زاهد و صوفى. اصلش ایرانى است، در یمن به دنیا آمد. ابن‏جوزى اسم او را ذكوان و لقب او را طاووس آورده و گوید از آنجا كه او طاووس القراء بود به طاووس مشهور شد. او از بزرگان تابعین و از راویان ابن‏عباس و ابوهریره و فقیهى گرانمایه به شمار مى‏آید. مجاهد و عمرو بن دینار از وى حدیث روایت كرده‏اند. در و عظ خلفا و سلاطین بسیار بى‏باك بود. ابن‏عیینه گوید: سه تن، از سلاطین به دور بودند: ابوذر، طاووس و ثورى. گفته‏اند كه او چهل مرتبه حج كرد و چهل سال نماز صبح را با وضوى نماز عشاء خواند. شیخ طوسى او را از جمله اصحاب امام سجاد (ع) ذكر كرده، زیرا كه وى راوى بعضى از ادعیه آن حضرت است. ابن‏قتیبه در «المعارف» به تشیع وى تصریح كرده و صاحب «روضات الجنات» او را در عداد فقهاى شیعه شمرده، اما محدث نورى در «مستدرك الوسائل» آن را رد كرده و گوید كه از هیچ یك از علما مطلبى دال بر شیعه بودن وى نقل نشده است. طاووس در مراسم حج، روز ترویه، درگذشت.