ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1286 ش)، پزشك، استاد دانشگاه، روزنامه نگار و نویسنده. در انزلى به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى را در رشت و دوره‏ى متوسطه را در دارالفنون به پایان برد. سپس براى تكمیل تحصیلات خود به فرانسه عزیمت نمود و از دانشكده‏ى پزشكى پاریس موفق به اخذ درجه‏ى دكترا، در طب كودكان شد و پس از چندى معاونت بیمارستان اطفال را در پاریس بر عهده گرفت. سپس به ایران آمد و به سمت دانشیارى دانشكده‏ى پزشكى تهران منصوب شد و بعد از پنج سال به استادى دانشكده‏ى پزشكى رسید. وى در دوره‏ى چهاردهم مجلس، از طرف مردم بندر انزلى، نماینده مجلس و عضو فراكسیون حزب توده بود. در 1324 ش براى شركت در جشن بیست ساله‏ى تأسیس دانشگاه آسیاى میانه به تاشكند مسافرت كرد. وى مدیر روزنامه‏ى «رزم» بود و همچنین در 1325 ش به وزارت فرهنگ منصوب شد. از آثارش: «آداب پرورش كودكان»؛ «دانستنیهاى كودكان»، راهنماى پدران و مادران براى تربیت اخلاقى كودكان.[1] در 1286 ش در گیلان تولد یافت. پدرش وكیل‏التجار گیلانى حرفه‏ى تجارت داشت و دو دوره هم به وكالت مجلس رسیده بود. كشاورز پس از اخذ دیپلم به اروپا رفت و در رشته‏ى پزشكى در پاریس ادامه تحصیل داد و تخصص خود را در زمینه‏ى كودكان دریافت نمود. پس از مراجعت به ایران به دانشكده پزشكى دعوت شد و مقام دانشیارى گرفت و در چند بیمارستان نیز ریاست بخش اطفال با او بود. وى به علت علاقه‏ى شدید به فن خود و مطالعات زیاد، در تهران فوق‏العاده مورد توجه واقع شد و همه روزه مطب وى پر از بیمار بود. واقعا در علم پزشكى اعجاز مى‏كرد و پزشك دربار هم بود. در نیمه دوم 1320 كه حزب توده بنیاد گرفت، دكتر فریدون كشاورز به آن حزب پیوست و یكى از فعالین درجه اول حزب مزبور گردید. امتیاز روزنامه‏اى به نام رزم گرفت كه گاهى یومیه و زمانى به صورت هفتگى انتشار مى‏یافت كه افكار و عقاید و فعالیت‏هاى حزب توده در آن منعكس مى‏شد. در دوره‏ى چهاردهم از طرف حزب توده كاندیداى نمایندگى مجلس شد و از بندر انزلى به وكالت مجلس رسید. در سال 1325 در كابینه‏ى ائتلافى قوام‏السلطنه به وزارت فرهنگ معرفى گردید و چند ماهى كه در رأس آن وزارتخانه قرار داشت، تمام مشاغل وزارتخانه را به افراد حزب توده واگذار نمود. پس از 1327 كه حزب توده غیرقانونى اعلام گردید، وى توقیف و به زندان رفت و محكومیت یافت و سرانجام در 1329 از زندان فرار كرد. كشاورز چند سال پس از فرار خود از حزب توده كناره گرفت و حتى در مقام منازعه با آنها درآمد و افشاگرى كرد.