محمد ابراهیم نادری کازرونی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1260/ 1258 -1175 ق)، طبیب، عالم، صوفى و شاعر، متخلص به نادرى. معروف به حاجى میرزا ابراهیم حكیمى. در كازرون به دنیا آمد. در جوانى براى ادامه تحصیل به شیراز رفت. حكمت طبیعى را نزد عمویش كه در دوران زندیه حكیم باشى مشهورى بود، فراگرفت. وى بارها به همراه پدر خود براى تحصیل علوم متداوله به عتبات عالیات مسافرت كرد. در 1218 ق همراه محمدنبى خان شیرازى، نماینده‏ى سیاسى ایران در هندوستان، به آن كشور رفت و پس از چندى به ایران بازگشت. عاقبت در شیراز متوطن شد و به خدمت میرزا ابراهیم در علوم عقلى و نقلى، فنون طب، هیئت و حساب و هندسه مهارت و در زمینه شعر نیز طبعى خوش داشت و قصاید و غزلیات و ترجیعات بسیارى سرود. به آورده‏ى بعضى از تذكره‏ها وى با رضاقلى خان هدایت معاصر و معاشر بوده است. نادرى در شیراز درگذشت. در سال مرگ وى اختلافاتى وجود دارد. از آثارش: مثنویات: «گلستان خلیل»، «مشرق‏الاشراق»، «انفس و آفاق»، «منهج‏العشاق»، «شایق و مشتاق» و «چهل صباح». در «حدیقةالشعراء» دو مثنوى اول تحت نامهاى «گلستان خیال» و «شرق‏الاشراق» ذكر شده است. از دیگر آثارش: «دیوان» شعر.