محمد طاهر نصرآبادی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1027- ز 1083 ق)، تذكره‏نویس، ادیب و شاعر. وى در نصرآباد كه دهى است از دهستان ماربین، واقع در نیم فرسنگى اصفهان، به دنیا آمد. نسب او از طرف پدر به میرزا صالح اصفهانى مى‏رسد. در هفده سالگى پدر خود را از دست داد و دیگر نتوانست به تحصیل ادامه دهد. بیشتر اوقات خود را در اصفهان در قهوه‏خانه‏اى كه مجمع شعرا و ادبا بود، مى‏گذراند و در پرتو معاشرت با آنان با فنون نظم و نثر آشنایى پیدا كرد. وى از محضر آقا حسین خوانسارى (م 1099/ 1098 ق) بهره‏مند شد. شهرت نصرآبادى به دلیل مهارت در ساختن ماده تاریخ است. تاریخ ساختن عمارت هشت‏بهشت و تاریخ فوت كاشفاى شاعر از ماده تاریخ‏هایى است كه او سروده است. وى داراى ذوق سرشار و طبع روانى بود و به سبك عصر صفوى و پیروى از بزرگانى همچون صائب تبریزى و كلیم كاشانى شعر مى‏سرود. گویند وى در پى منصب و مقام نبود و از راه كشاورزى امرار معاش مى‏كرد و به همین سبب مورد احترام صاحبان مقام و منصب و بخصوص شاه سلیمان صفوى (1105 -1077 ق) بود. وى به مشهد و عتبات عالیات مسافرت كرد و پس از بازگشت به اصفهان، سالها محل تجمع او و دوستانش قهوه‏خانه و سپس مسجد لنبان بود. او در اصفهان درگذشت و قبرش در مقبره میرزاها مى‏باشد. مهم‏ترین اثر وى «تذكره‏ى نصرآبادى»، در احوال شعراى عهد صفوى است كه به نام شاه سلیمان صفوى نوشته شده و در 1083 ق تألیف آن آغاز گردیده و به آورده‏ى تذكره‏ها در 1090 یا 1091 یا 1115 به پایان رسیده است. از دیگر آثارش: «گلشن خیالات»؛ مكتوبى كه نصرآبادى به میرزا قاسم خلوت‏نشین، از رجال متعین عهد شاه سلیمان، نوشته است. گفته مى‏شود «دیوان» شعرى نیز داشته، ولى در حال حاضر تنها از اشعار او آنچه در تذكره‏اش نوشته است، در دسترس مى‏باشد.[1] محمدطاهر (و. 1027 ه.ق) از ادبا و شاعران قرن یازدهم هجرى است و در زمان شاه سلیمان صفوى مى‏زیسته و پیرو سبك صائب تبریزى بود. از آثار منظوم او قطعه شعرى است كه به مناسبت ساختن توپ در سال 1082 هجرى سروده و تمام مصرعهاى آن به حروف ابجد با عدد 1082 تطبیق مى‏كند. سال وفاتش درست معلوم نیست و محتمل است كه اوایل قرن دوازدهم هجرى را نیز دیده است. قبر او در نصرآباد در مقبره‏ى كوچكى كه مقبره‏ى میرزاهاست قرار دارد. وى صاحب تذكره‏اى است از شاعران كه به تذكره‏ى نصرآبادى مشهور است.