ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1269 ش)، مترجم، روزنامه‏نگار، نویسنده و شاعر، متخلص به نیازى. در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در زادگاهش به پایان برد و براى تحصیل در طب، به سوئیس رفت. او ادبیات فرانسه را به خوبى آموخت و اشعارى به زبان فرانسه سرود كه مورد توجه ادباى آنجا قرار گرفت. وى در حدود 1300 ش در اداره تجارتى سفارت ایران در سوئیس با سمت منشى‏گرى مشغول خدمت شد. بعد از بازگشت به ایران به معلمى مدرسه دارالفنون منصوب گردید. او همچنین در دبیرستان‏هاى دولتى ادبیات فرانسه تدریس مى‏كرد.پس از فوت میرزا حسین خان صبا، صاحب امتیاز و مدیر مسئول روزنامه‏ى «ستاره‏ى ایران»، امتیاز آن روزنامه به وى واگذار شد و او در 1303 ش آن را تحت عنوان قبلى خود یعنى «ستاره‏ى ایران» منتشر كرد. سپس در 1307 ش این روزنامه را تحت عنوان «ستاره‏ى جهان» به دو زبان فارسى و فرانسه انتشار داد. وى قطعه‏اى به زبان فرانسه به عنوان «زندگانى» سرود و از آكادمى ژفلور و فرانسه دیپلم افتخار دریافت كرد و در 1311 ش به مناسبت ترجمه «رباعیات» حكیم عمر خیام از طرف آكادمى فرانسه به وى جایزه‏اى اهدا شد. از دیگر آثارش: «هزار و یك خنده». از آثار ترجمه‏ى وى: «تاریخ بیزانس»؛ «تاریخ پلیس»؛ «كشمیر یا باغ نشاط»؛ «یك دروغ چه كرد».