ابوالحسن علی یزدی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(551 -474/ 473 ق)، فقیه شافعى، مقرى و محدث. معروف به ابن‏محمویه. در یزد به دنیا آمد و ساكن بغداد بود. قرآن را در اصفهان بر ابوالفتح حداد و ابوسعد مطرز تلاوت نمود و حمزة بن قبیطى و عبدالعزیز بن ناقد و على بن دباس بر وى تلاوت نمودند. او در بغداد، شهر دون، همدان، اصفهان، بصره، كوفه و مكه از حسین بن حسن بن جوانشیر و ابوالمكارم محمد بن على بن حسن فسوى مقرى و محمد بن حسین بن بلوك صوفى و غیاث بن ابومضر اصفهانى و محمد بن محمود ثقفى و ابن‏طیورى و ابن‏خشیش و ابوالحسن بن علاف و ابوالقاسم ربعى و ناصر بن مهدى و احمد بن محمد بن مردویه و جماعتى دیگر حدیث شنید. وى «سنن» نسائى را از عبدالرحمان بن حمد استماع نمود. ابواحمد بن سكینه و ابن‏اخضر از وى روایت كرده‏اند. فقه را در واسط از ابوعلى فارقى و در بغداد از ابوبكر شاشى فراگرفت. وى صاحب تصانیفى در زمینه فقه و حدیث مى‏باشد و در زهد نیز صاحب اثر است. در «طبقات الشافعیه» اسنوى تحت نام على بن حسین بن احمد یزدى و در «شذرات‏الذهب» تحت عنوان بزدى آمده است.