ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : گنجینه دانشمندان (جلد ششم)
سید محمدشریف بن العالم الجلیل سید محمدحسن بن الفقیه النبیه سید حسین بن السید الجلیل سید على ابن الشریف الجمیل سید محسن بن سید شاه حسین بن سید زبیر تقوى برقعى رضوى مجتهد ونكى شیرازى نسبش با بیست و چهار واسطه بوسیله جناب موسى مبرقع به حضرت جوادالائمه امام محمدتقى (ع) منتهى مى‏شود. وى در سال 1270 ق در ونك متولد شد و در 5 سالگى به مكتب رفت و در 9 سالگى در محضر پدرش به تحصیل مقدمات عربى مشغول شد و در دوازده سالگى براى تكمیل تحصیلات به اصفهان رفت و با مرحوم آیت‏اللَّه آقا سید محمدكاظم یزدى (صاحب عروة) كه به اصفهان آمده بود دوستى پیدا كرد و متحدا در محضر درس اساتید اصفهان به تحصیل فقه و اصول و سایر علوم متداوله عصر مشغول شده تا آنكه سطوح را تمام كرده و سپس به درس خارج حاج شیخ محمدباقر اصفهانى حاضر و در 17 سالگى مهاجرت به نجف نموده و از محضر درس مرحومین علمین حاج شیخ لطف‏اللَّه و حاج شیخ زین‏العابدین مازندرانى و فاضل ایروانى و حاج میرزا حبیب‏اللَّه رشتى و آیت‏اللَّه العظمى میرزا محمدحسن شیرازى مدت دوازده سال تكمیل علوم نقلى و عقلى نموده و خود به اصرار طلاب و محصلین حوزه نجف به تدریس پرداخته و جمع كثیرى از فضلاء از محضرش استفاده نموده تا اینكه به مرض قلبى مبتلا و ناچار مراجعت به ایران و شیراز نموده و مورد توجه و احترام و تجلیل شایان علماء و اهالى شیراز قرار گرفته و پس از ورود و پذیرائى علماء او را به مسجد برده و عموم مردم از وى درخواست مجلس بحث و فحص و تدریس نموده و حوزه علمى تشكیل داده و قریب چهل سال به رتق و فتق امور شرعى و امر به معروف و نهى از منكر اشتغال داشت و نیز كتب عدیده‏اى تألیف و تصنیف نمود كه اسامى آنها را یادآور خواهیم شد. مرحوم آیت‏اللَّه تقوى مزبور از مخالفین سرسخت مشروطه بود و از اینجهت در شیراز تحت فشار مشروطه‏خواهان قرار گرفت و به اصفهان و تهران رفت و پس از شهادت مرحوم آیت‏اللَّه العظمى حاج شیخ فضل‏اللَّه شهید نورى مسافرت به عراق نموده و با مرحوم علامه خراسانى آخوند ملا محمدكاظم مباحثه و گفتگو نموده و بعد از چندى به شیراز برگشت و بار دیگر مجلس درس تشكیل و در سال 1342 ق به قصد زیارت مشهد مقدس حركت و در اصفهان مریض و پس از معالجه چندى در مدرسه صدر مجلس درس و بحث قرار داده و پس از دو سال اقامت براى زیارت ارض اقدس به تهران آمده و در آنجا مرضش شدت تا در بیست و هشتم ماه رمضان 1352 ق وفات و جنازه‏اش را با تشییع عظیمى حمل به قم و به امر مرحوم آیت‏اللَّه العظمى حایرى تعطیل عمومى و تجلیل فراوان از جنازه‏اش نموده و آن مرحوم بر وى نماز خوانده و حسب‏الوصیه‏اش در رواق جدش حضرت موسى مبرقع دفنش نمودند. آثار علمى آن مرحوم از اینقرار است 1- تبصرة الناظرین (در دواعى مسیحى) 2- كشف‏المرام فى قانون الاسلام (راجع به مشروطه و معایب آن) 3- كشف‏البیان فى تربیة الانسان 4- تذكرة المسلمین فى تهیج العامه (در امر به معروف و نهى از منكر) 5- رساله نفلیه (در نوافل) 6- رساله در رد طائفه وهابیه 7- مرآةالاصول (در اصول دین اسلام) 8- رساله عملیه محشى به حاشیه خود آن مرحوم 9- یك دوره فقه فارسى از عبادات تادیات (كه در شیراز و اصفهان و تهران چاپ شده) 10- قانون الهى كه در شیراز به طبع رسیده است. آن مرحوم فرزندان عدیده‏اى داشتند كه تمامى از ارباب دانش و ادب و زبان و قلم بوده‏اند. 1- مرحوم آیت‏اللَّه حاج سید عنایت‏اللَّه تقوى. 2- آقا سید عبدالحمید تقوى مدیر روزنامه آرین از نویسندگان معاصر.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان / تبلیغ مشاهیر / عالمان و دانشمندان / فقه-اصول فقه