رضا بهاءالدینی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

عالم علوم دینى. تولد: 9 فروردین 1267 (عید غدیر خم 1327 ق.)، قم. درگذشت: 28 تیر 1376(13 ربیع‏الاول 1418 ق.)، قم. آیت‏الله سید رضا بهاءالدینى، فرزند صفى‏الدین خدمتگزار آستانه حضرت معصومه و حافظ بسیارى از سوره‏هاى قرآن مجید و معروف به «كشف‏الایات» بود. وى پس از پشت سر نهادن دوران كودكى، در شش سالگى به مكتبخانه رفت و به فراگیرى نصاب، گلستان، خواندن و نوشتن پرداخت و پس از آن به آموختن علوم دینى روى آورد، و توانست مغنى را نزد میرزا محمدعلى ادیب تهرانى، شرح لمعه و فرائد الاصول را در محضر آخوند میرزا محمد همدانى، قوانین الاصول را نزد آیت‏الله آخوند ملا على همدانى و مكاسب را در مجلس درس آیت‏الله سید صدرالدین صدر بیاموزد. سپس در نوزده سالگى در درس خارج فقه و اصول آیت‏الله العظمى حاج شیخ عبدالكریم حائرى یزدى حاضر شد. پس از وفات ایشان به درس حضرات آیات عظام: سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت، سید محمدتقى خوانسارى و حاج آقا حسین بروجردى حاضر شد و مبانى فقهى و اصولى‏اش را استوار ساخت و در بیست و پنج سالگى از آیت‏الله خوانسارى اجازه اجتهاد دریافت نمود. ایشان در كنار تحصیل به تدریس مقدمات و سطوح روى آورد و سیوطى، مغنى، حاشیه، مطول، قوانین (پنج دوره) رسایل، مكاسب و كفایه را تدریس كرد و شاگردان فراوانى را تربیت نمود. سپس خارج فقه و اصول را آغاز كرد و در مدت بیست سال، چند كتاب فقهى و چند دوره اصول را تدریس نمود و مجموع سالهاى تدریس وى، شصت سال به طول انجامید. آیت‏الله بهاءالدینى در جنب تحصیل و تدریس به اقامه جماعت و تألیف نیز پرداخت و نوشتارهایى پیرامون قرآن مجید، نهج‏البلاغه و صحیفه سجادیه از او به یادگار ماند و این همه خمیرمایه درسهاى اخلاقى وى در حوزه‏ى علمیه‏ى قم را تشكیل داد. در اسفند 1375 سمینارى در تحلیل از وى در حوزه‏ى علمیه‏ى قم برپا شد و از شخصیت وى تجلیل گردید و كتابى با نام آیت بصیرت در شرح زندگى او منتشر شد. آیت‏الله بهاءالدینى در سن نود سالگى در روز شنبه بیست و هشتم تیر 1376 (سیزدهم ربیع‏الاول 1418 ق.) بدرود حیات گفت و پیكرش پس از تشییع و نماز آیت‏الله فاضل لنكرانى بر آن در مسجد بالا سر حضرت فاطمه معصومه (س) به خاك سپرده شد.