کامران داروغه

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)

به سال 1321 در تهران متولد شد و از سن دوازده سالگى بنا به تشویق و توصیه‏ى پدر موسیقى آغاز نمود و در هنرستان عالى موسیقى ثبت نام كرد. او در طى یك سالى كه در این مدرسه تحصیل مى‏كرد، چون در آن جا موسیقى كلاسیك تدریس مى‏شد، چندان موفقیتى به دست نمى‏آورد و مردود مى‏گردد و بدون این كه به استعداد او توجه شود، عذر وى را از هنرستان عالى موسیقى مى‏خواهند ولى پدرش كه به استعداد نهان فرزند اعتقاد و توجه زیادى داشت به وسیله‏ى یكى از دوستانش على‏محمد خادم میثاق به هنرستان موسیقى ملى ایران راهنمایى و با سفارش او در این هنرستان ثبت نام مى‏كند. رئیس هنرستان شادروان روح‏اللَّه خالقى از وى شخصاً مى‏گیرد كه اگر نتواند در مدت یك سال موفقیتى كسب كند وى را از هنرستان اخراج نماید. عشق و علاقه و استعداد و پشتكار او به زودى موجب مى‏شود كه در هنرستان پذیرفته شود. ناگفته نماند كه داروغه در هنرستان موسیقى ملى در آغاز كار زیر نظر استاد حسینعلى ملاح به فراگیرى ویولن مى‏پردازد و چنانچه خود وى از زحمات و كوشش فراوانى كه استاد ملاح براى آموزش او متحمل شده یاد مى‏كند و همواره خود را مدیون مراقبتها و توجه آن استاد ارجمند مى‏داند. روزى اعلانى از طرف مسئولین هنرستان شده بود كه كلاسهایى جهت دوره‏ى عالى هنرستان دایر خواهد شد و در نتیجه جهت ثبت نام شاگرد مى‏پذیرفتند در آن ایام یكى از شاگردانى كه جهت فراگیرى دوره‏ى عالى آمده بود، اسداللَّه ملك نوازنده‏ى معروف بود كه در یكى از اتاقهاى هنرستان مشغول نواختن كمانچه بود كه داروغه را بى‏اختیار مفتون خود مى‏كند و وى بلافاصله از اسداللَّه ملك خواهش مى‏كند كه نواختن این ساز را به وى تعلیم دهد و مدت سه ماهى نزد ملك تعلیم مى‏گیرد و از آن تاریخ كامران داروغه به نواختن كمانچه روى مى‏آورد. داروغه پس از فارغ‏التحصیل شدن از هنرستان به مدت دو سال به خدمت مقدس سربازى مى‏رود و پس از پایان خدمت سربازى وارد دانشكده‏ى هنرهاى زیبا كه رشته موسیقى هم جزو آن بود مى‏شود. این دانشكده كه با همت استادانى مثل: دكتر نورعلى‏خان برومند و دكتر داریوش صفوت دایر گردیده بود موسیقى را شروع و كمانچه را بنا به پیشنهاد مرحوم برومند نزد استاد بهارى و ردیفهاى موسیقى ایرانى را در خدمت استاد برومند به مدت پنج سال فرامى‏گیرد و از دانشكده فارغ‏التحصیل مى‏شود. كامران داروغه، از سال 1345 به رادیو راه مى‏یابد سپس به برنامه «گلها» توسط آقاى ملاح راه یافت و در رادیو به نوازندگى ویولن و كمانچه مى‏پردازد و پس از تأسیس تلویزیون ملى ایران به نوازندگى كمانچه به سرپرستى مرحوم مرتضى حنانه به عنوان موسیقى اصیل ایرانى مشغول مى‏گردد و از سال 1355 به تكنوازى كمانچه مى‏پردازد و حدود چهل تكنوازى انجام مى‏دهد كه در آرشیو رادیو موجود و از بهترین‏هاى تكنوازى این ساز مى‏باشد. وى همیشه سعى داشته كه این ساز را بین جوانها رواج دهد و تغییراتى از لحاظ تكنیك براى كمانچه به وجود آورد كه امید دارد با كمك شاگردانش، كمانچه را كه یك ساز ملى و سنتى ایران است و از جهت تكنیك و وسعت صدا و اخوان‏هاى آوازى خیلى غنى و پربار است رواج و احیاء كند و معتقد است اگر كسى بخواهد، پربارى و غنى بودن این ساز را بر مبناى واقعى آن درك كند بایستى حتماً سفرى به باكو داشته باشد تا ببیند آقاى هابیل على‏اف استاد كمانچه جهان چه كار مى‏كند و چه مى‏گوید درباره‏ى ساز كمانچه داروغه مى‏گوید: «اگر كسى تكنیك این ساز را به دست آورد، كارهایى مى‏شود روى آن پیاده كرد كه در ویولن امكان‏پذیر نیست. به هر حال حق كمانچه هنوز ادا نشده و باید آنهایى كه در موسیقى ادعایى دارند بیایند و این كارها را انجام دهند و مشوق جوانان باشند كه این ساز ملى و سنتى جاى والاى خود را از دست ندهد و ما هر وقت كه به خارج جهت شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران مسافرتهایى داشتیم وقتى هنرمندان ما ویولن مى‏زدند براى آنها زیاد جالب نبود ولى هنگام گوش دادن به نواى كمانچه سراپا گوش مى‏شدند و نوازنده را بسیار تشویق مى‏كردند». كامران داروغه، كنسرتهاى فراوانى به نفع مؤسسات خیریه و فرهنگى نظیر: هلال احمر (شیر و خورشید)، انجمن نابینایان، بیمارستانهاى مسلولین و دانشجویان بى‏بضاعت ترتیب داد و براى شناساندن موسیقى سنتى و ملى ایران، مسافرتهایى از طرف رادیو تلویزیون به كشورهاى: تركیه، آلمان، فرانسه، ایتالیا، افغانستان، ژاپن، پاكستان، هندوستان، شوروى و در آمریكا شهرهاى: نیویورك، كالیفرنیا، او كلاهما، فلوریدا و واشنگتن نموده است. وى حدود 7 آهنگ ساخت كه از تلویزیون و رادیو پخش گردید و همراه با ساز جلیل شهناز، احمد عبادى، منصور صارمى، ورزنده، نجاحى، فضل‏اللَّه توكل، محمد موسوى، ابراهیم سرخوش، فرهنگ شریف تكنوازى داشته و در اركسترها با استاد مهدى خالدى، نصراللَّه زرین‏پنجه، اصغر بهارى، عباس زندى، منصور نریمان، بزرگ لشگرى، محمود ذوالفنون، قاسم نیكپو و استادان قومى و بنان همكارى داشته و در جشنهاى حافظیه شیراز، یكى از ستاره‏هاى موسیقى سنتى ایران بوده و از كارهاى ارزنده‏ى دیگر وى به نت درآوردن ریتمهاى زورخانه مى‏باشد كه وى با كمك محمد اسماعیلى چاپ و در اختیار علاقمندان به این سبك از موسیقى قرار داد و در حال حاضر نیز كتابى درباره‏ى كمانچه و متدهایى درباره‏ى نواختن این ساز نوشته. كامران داروغه، چند سالى بود كه از نواختن دلسرد شده بود و ساز را كنار گذارده بود به طورى كه سال 65 تصمیم داشت دیگر دست به ساز نبرد ولى با تشویقهاى مكرر و پى‏درپى خانمش كه همیشه مشوق وى بوده از این كار منصرف گردید و كماكان به كار هنرى خود ادامه مى‏دهد.