هوشنگ شهابی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)

هوشنگ شهابى، نویسنده، شاعر، ترانه‏سرا، آهنگساز، كارگردان سینما و مترجم به سال 1305 در مشهد متولد شد. وى كه در خانواده‏اى هنرمند و اهل ادب متولد و پرورش یافته بود، در دوران فعالیت‏هاى هنرى و مطبوعاتى خویش، بیش از یكصد ترانه و آهنگ ساخت كه خوانندگانى نظیر: غلامحسین بنان، منوچهر همایون‏پور، بهرام سیر، دلكش، روحبخش، پوران، فرح و بسیارى از خوانندگان قدیمى آنها را اجرا كرده‏اند. موسیقى بسیارى از متن فیلم‏هاى فارسى مثل: «چشمه آب حیات»، «مروارید سیاه»، «فردا روشن است» سناریو و كارگردانى «مردى در دام» را نوشته و به عهده داشته، ترجمه كتاب «اشك عطوفتى بر حماسه عقابان» نویسنده كورتر فرارى، تألیف كتاب «در خواب سرخ عشق» درچهارصد صفحه به قطع رقعى، سه كتاب منظومه بلند و كتاب مجموعه اشعار و چندین نمایشنامه به نام «آن سوى آب‏ها»، «خسرو و شیرین» و حدود بیش از بیست نمایشنامه رادیویى كه در رادیو قبلا به اجرا درآمده و «كتاب ابرمرد طوس» كه درباره حكیم ابوالقاسم فردوسى شاعر بزرگ و حماسه‏سراى نامى ایران نوشته شده است، از آثار پرارزش وى مى‏باشد. از ترانه‏هاى مشهور وى از:«دریا»، «بچه چوپان»، «من و ماه»، «گلى جان»، «آهوى فرارى»، «ریزش باران»، «یاد جوانى»، «اى جوانى من» و ده‏ها ترانه زیباى دیگر مى‏توان نام برد. در كتاب فرهنگ شاعران زبان پارسى، تألیف عبدالرحیم حقیقت (رفیع) درباره وى آمده: «هوشنگ شهابى، فرزند محمدعلى از نوادگان شهابى ترشیزى، شاعر نامدار و اواخر قرن دهم هجرى و از شاعران هنرمند معاصر است. وى در سال 1305 خورشیدى در مشهد متولد شد، پس از پایان تحصیلات ابتدایى و متوسطه به پیروى از پدر و هنرمند خود كه از نوازندگان بنام «تار» بود به فن موسیقى و هنر، گرایش پیدا كرد، و از چهارده پانزده سالگى به سرودن شعر و ترانه و نوشتن داستان پرداخت. از سال 1320 خورشیدى در مجله‏هاى: «خروش ایران»، «اطلاعات هفتگى»، «روشنفكر»، «سپید و سیاه» و «فردوسى» به نقدنویسى و داستان پردازى پرداخته. سال‏ها سردبیر رادیو تلویزیون ایران بوده و چند نمایشنامه و سناریو نیز نوشته و كارگردانى كرده است. براى چند تن از خوانندگان بنام مانند: بنان، دلكش، روح‏بخش، ویگن و منوچهر و غیره آهنگ و ترانه ساخته است.» هوشنگ شهابى، در حال حاضر در تهران زندگى مى‏كند و دوران بازنشستگى خویش را مى‏گذراند ولى در همین ایام هم اوقات پرثمر و پربار خود را به مطالعه و تحقیق و خدمت به فرهنگ و هنر مى‏پردازد. در زیر دو نمونه شعر و ترانه ساخته شده توسط وى را كه خواننده خوش‏صدا و هنرمند، بهرام سیر خوانده است، از نظر خوانندگان گرامى مى‏گذرد: «قطره اشك» تا به لطف ساقى از رنج خمار افتاده‏ام از نبود و بود هستى بر كنار افتاده‏ام كس نمى‏جوید نشان من به باغ سبز یاد آن گل پژمرده‏ام كز شاخسار افتاده‏ام باغبان چون از سرم دست نوازش دور داشت در بهار زندگى از برگ و بار افتاده‏ام بى‏توقع همچو ابرم در مقام دوستى سایه ابرم كه بر هر كوهسار افتاده‏ام آن سكوت خسته‏ام در وحشت تاریك مرگ هاله شمعم كه بر سنگ مزار افتاده‏ام در مقام سرنوشتم چاره جز تسلیم نیست برگ زردم در مسیر جویبار افتاده‏ام تا كه دورم كرد از دامان خود آسوده شد قطره‏اى اشكم كه از چشم نگار افتاده‏ام «دریا» دریا بى‏انتهاست- ساحلش ناپیداست قایقران مى‏رود- امیدش بر خداست گه به سوى بالا- به آسمانها- نظر نماید از جفاى دنیا- جهان بالا- خبر نماید او سبك چو مرغان- میان طوفان- سفر نماید دریاى آرزو- كى دارد- انتها ناامیدم از جان- ساحل‏ها- ناپیدا در قلب من طوفان- چشمم چون ابر گریان ره مى‏سپارم من- در غوغاى طوفان گه به سوى بالا- به آسمان‏ها- نظر نماید از جفاى دنیا- جهان بالا- خبر نماید او سبك چو مرغان- میان طوفان- سفر نماید