کریم فکور

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

كریم فكور، در تاریخ پنجم اسفند ماه سال 1304 در مشهد متولد شد، دوران كودكى را در خانواده اهل ادب و فاضل خویش طى نمود و همین محیط پربار ادبى خانه موجب گشت تا وى خیلى زودتر از جوان‏هاى هم سن و سال خود وارد اجتماع گردد. كریم فكور، شعر و شاعرى را از سال سوم دبیرستان آغاز كرد و در سال ششم ادبى دبیرستان پانزده بهمن بود كه عضویت ادبى دبیرستان را به عهده داشت و به كارهاى هنرى مختلفى نظیر: انتشار مجله، جلسات سخنرانى و شعر، ترتیب اجراى نمایشات فرهنگى و هنرى و پس از آن نیز همكارى با مطبوعات و وارد عالم روزنامه‏نگارى گردید. وى تحصیلات خود را تا سال سوم دانشكده حقوق دنبال كرد ولى هرگز خود را به معلومات رسمى دلخوش نكرد، بلكه با مطالعات فراوان شخصى بر وسعت دانش و معلومات خود افزود. وى سالها ریاست اداره انتشارات و آمار و بررسى‏هاى اقتصادى بانك بازرگانى (تجارت) را بر عهده داشت. كریم فكور، از سال 1325 همكارى خود را با رادیو آغاز كرد و ضمن همكارى با رادیو، بنا به دعوت مدیران تئاتر تهران، ترانه‏هایى ساخت جهت اجرا در پیش پرده‏هاى این تئاترها ولى پس از چندى چون از این كار خود راضى نبود آنها را رها ساخت و به ساختن ترانه‏هاى نشاطانگیز و جدى پرداخت. از ترانه‏هاى جالب وى كه بیش از همه مورد توجه واقع گشت باید از ترانه «یار بى‏وفا» با صداى جمشید شیبانى، با آهنگ مرحوم حسن رادمرد و دیگرى به نام «مونس دل» كه روى آهنگى محلى گذارده شده بود با صداى على زاهدى- به طور كلى، كریم فكور حدود پانصد تصنیف و سرود ساخت كه مشهورترى آن‏ها: «خوشه‏چین»، «من نمى‏دانم چرا با تو خطا كرد»، «اشك شوق»، «گلنار»، «شب‏هاى تهران»، «نازنین من نشود رام دیگرى»، «ساغر شكسته»، «غوغاى ستارگان»، «آخرین ترانه»، «گل میخك» و «نسیم»، مى‏باشد، ترانه «خوشه‏چین» از ترانه‏هاى دلنشین این شاعر مى‏باشد كه از نظر گرامى خوانندگان مى‏گذرد. «خوشه‏چین» من كه فرزند این سرزمینم در پى توشه‏اى خوشه‏چینم شادم از پیشه‏ى خوشه‏چینى رمز شادى بخوان جبینم قلب ما بود مملو از شادى بى‏پایان سعى ما بود بهر آبادى این سامان خوشه‏چین كجا اشگ محنت بدامن ریزد خوشه‏چین كجا دست حسرت زند بر دامان اى خوشا پس از لحظه‏اى چند آرمیدن همره دلبران خوشه‏چیدن از شعف گهى همچو بلبل نغمه‏خوان گه از این سو به آن سو دویدن در كشور سبزه و گل با شور و شعف نغمه كن ساز قلب ما بود مملو از شادى بى‏پایان سعى ما بود بهر آبادى این سامان خوشه‏چین كجا اشك محنت بدامن ریزد خوشه‏چین كجا دست حسرت زند بر دامان «چشم براه» شد نغمه‏خوان مرغ سحر- چشمان من مانده بدر- قلبم گواهى مى‏دهد كه او نمى‏آید دگر اى دل كجا رفته- چرا رفته- ز من راز خود نهفته شب تا سحر یكدم- ز دست غم- دگر چشم من نخفته تا نواى مرغ سحر برخیزد- جام صبرم ریزد- طاقت از جان من گریزد بنامه او گرد فشانم- صد ره آن را خوانم- درد و غم با دلم ستیزد بآن امیدم- كه درآید- بخنده لب بگشاید- تا شاید عقده‏ها گشاید روى مه بنماید- تا غم سرآید كاش مه من خنده‏زنان- آنكه بود مونس جان آید و دل گردد شاد و بى‏تاب- او بتابد بر من به ز مهتاب بآن امیدم- كه درآید- بخنده لب بگشاید- تا شاید عقده‏ها گشاید روى مه بنماید- تا غمم سرآید شد نغمه‏خوان مرغ سحر- چشمان من مانده بدر- قلبم گواهى مى‏دهد كه او نمى‏آید دگر اى دل كجا رفته- چرا رفته- ز من راز خود نهفته شب تا سحر یكدم- ز دست غم- دگر چشم من نخفته «گلنار» گلنار- گلنار- كجائى كه از غمت ناله مى‏كند عاشق وفادار گلنار- گلنار- كجایى كه بى‏تو شد دل اسیر غم دیده‏ام گهربار گلنار- گلنار- دمى اولین شب آشنائى و عشق ما بیاد آر گلنار- گلنار- در آن شب تو بودى و عشق و عشرت و آرزوى بسیار چه دیدى از من- حبیبم گلنار- كه دادى آخر- فریبم گلنار نیابى اى كاش- نصیب از گردون- كه شد ناكامى- نصیبم گلنار بود مرا در دل شب تار- آروزى دیدار تا به كى پریشان- تا به كى گرفتار یا مده ترا- وعده وفا- راز خود نگه‏دار یا بروى من- خنده‏ها بزن- قلب من بدست آر چه دیدى از من- حبیبم گلنار- كه دادى آخر- فریبم گلنار نیابى اى كاش- نصیب از گردون- كه شد ناكامى- نصیبم گلنار لب خود بگشا- بسخن گلنار- دل زارم را- مشكن گلنار نشوى عاشق- ز كجا دانى- چه كشد هر شب- دل من گلنار «عشق‏آفرین» عشق‏آفرین و فتنه‏گر و نازپرورى از هر كسى كه فكر كنى دلرباترى خوبان بى‏شمار در این شهر دیده‏ام اما تو نازنین بخدا چیز دیگرى شیرین چو خاطرات دل‏انگیز عاشقان هر فتنه همچو باده و خندان چو ساغرى اما هزار حیف كه با این جمال و حسن عاشق فریب و حادثه جوى و فسونگرى بگسست قید عالم و رام تو شد فكور محبوب من، تو با همه عالم برابرى تولد: 1304. درگذشت: 7 شهریور 1375. كریم فكور اهل شعر و آهنگسازى بود. مقالاتى را نیز ترجمه كرده است. پیكر وى در بهشت زهرا در قطعه‏ى 88 (هنرمندان و نویسندگان) مدفون است.