ناصر رحیمی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد پنجم)

ناصر رحیمى به سال 1331 خورشیدى در یكى از محله‏هاى جنوب تهران دیده به جهان باز كرد. از سال چهارم ابتدایى كه مشغول تحصیل بود به موسیقى علاقه پیدا كرد و دیگر به جاى بازى در منزل و كوچه فقط به موسیقى فكر میكرد و آرزو مى‏كرد كه روزى بتواند یك ساز را بنوازد ولى امكان چنین كارى براى او وجود نداشت و خود در این باره مى‏گوید: «اولین صدایى كه در هنر موسیقى مرا مجذوب خود كرد، صداى زیبا و جادویى ویولن بود. خاطرم هست كه بعدازظهرها در روزگارى رادیو ایران برنامه موسیقى‏اى پخش مى‏گردید كه غلبا نوازندگان آن هنرمندان بزرگى نظیر: پرویز یاحقى، على تجویدى، همایون خرم، اسداللَّه ملك و... بودند كه من همیشه از مشتریان پر و پا قرص این برنامه‏ها بودم. در سال 1342 به نارمك نقل مكان كردیم، یادم هست آن زمان نارمك بسیار خلوت بود و بعدازظهرها با یكى از دوستانم كه سنتور داشت به پشت‏بام منزل مى‏رفتیم و آهنگهاى روز آن زمان را تمرین مى‏كردیم كه مدت پنج سال این حال كم و بیش ادامه داشت. از سال 1347 بر خلاف عقیده پدرم كه بسیار با موسیقى مخالف بود، یك شب سنتورى به مبلغ 400 ریال خریدارى كردم و دور از چشم پدر، بدون معلم مستقلا مشغول تمرین و نواختن سنتور شدم، تا اینكه پدرم فهمید و پس از اینكه مرا كتك مفصلى زد، ساز مرا شكست و مرا از این مؤنس بى‏نظیر كه واقعا عاشقش بودم، محروم كرد ولى من درصدد بودم تا اولین فرصتى كه به دست آوردم، دوباره فراگیرى و نواختن ساز را دنبال كنم و عاقبت این فرصت را در سال 1351 به دست آوردم و منزلى اجاره كردم و ساز سنتورى خریدارى نمودم و به كلاس ماندانا نزد هنرمند خوب و شایسته آرایى‏نژاد رفتم و مشغول فراگیرى این ساز شدم و پس از چندى با خرید یك ساز قانون نواختن این ساز را هم آغاز كردم و براى یادگیرى صحیح و كوك درست این ساز، نزد هنرمند شایسته و باارزش خانم سیمین آقارضى رفتم و از مكتبت این هنرمند كسب فیض كردم و خوشحالم كه شاگرد این هنرمند شیرین‏نواز مى‏باشم.