ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1286، فارغ‏التحصیل 1310 دانشكده‏ى افسرى. در دانشكده در صنف پیاده رتبه‏ى اول شد. پس از ورود به ارتش و گذراندن دوره‏هاى آموزشى در ایران و آمریكا، در 1330 با درجه‏ى سرتیپى به فرماندهى لشكر رضائیه منصوب گردید و مدتى نیز فرماندهى لشكر خوزستان را عهده‏دار بود. چون نمره‏ى ارزشیابى خصوصیات اخلاقى‏اش به حد نصاب نرسید، نتوانست به درجات بالاتر ارتقاء پیدا كند و بناچار بازنشسته شد. به وكالت در دادگاه‏هاى نظامى پرداخت. در 1342 كه محاكمه‏ى سران نهضت آزادى ایران در دادگاه‏هاى ارتش شروع شد، وكالت آیت‏اللَّه سید محمود طالقانى را قبول نمود. در جریان دفاع، شخصیت موكل خود را ستود و از افكار و عقاید او دفاع كرد و بازداشت و محاكمه‏ى او را خلاف قانون دانست. در همان سال كه حاج طیب رضائى میداندار پس از وقایع 15 خرداد تحت تعقیب قرار گرفت، وكالت او را در دادگاه‏هاى نظامى قبول نمود و مدافعات وى بسیار جامع و كامل بود. از جمله در مدافعات خود این جمله‏ى كنایه‏آلود را گفت كه امروز محاكمه‏اى بین بزرگ ارتشتاران فرمانده و بزرگ میدان‏داران فرمانده پیش آمده است و باید به آن رسیدگى كامل بشود تا ببینیم حق با كیست. این مطلب و مطالب دیگر بر بعضى از مقامات گران آمد كه در صدد تلافى و انتقام برآمدند. سرانجام پس از مدتى، به خصوص به جهت این گستاخى، پرونده‏اى برایش تدارك دیده شد و پاى زنى به وسط كشیده شد و سرانجام براى او محاكمه‏اى در دادگسترى ترتیب دادند و او را به سه سال زندان محكوم ساختند. پس از استخلاص از زندان، به سبب تضییقاتى كه برایش فراهم آورده بودند و محرومیت‏هائى كه دچارش ساخته بودند، به راه اعتیاد افتاد و پس از مدتى درگذشت. او از طرفداران جدى كاربرد واژه‏هاى فارسى در ارتش بود. به شاهنامه عشق مى‏ورزید و به فردوسى عنوان سپهبدى اعطاء كرد. حین‏الفوت حدود 60 سال داشت. در 1323 دو ماه حاكم نظامى تهران شد، ولى سوء رفتارى از او دیده نشد.
فعالیت ها : : مشاهیر / سیاست